Hakkımızda

Sadıkların yolu

Metin Kayar’ın hikayesi basit bir başarı hikayesi değil – acı, izolasyon, hayaller ve nihayet içsel güç, tanınma ve kimliğe doğru bir yolculuk.

Bebekken gönderilmiş, çocukken kökünden sökülmüş.
Metin henüz 40 günlükken Lihtenştayn’dan Türkiye’ye, istisnai bir aile ortamında teyzesinin yanına götürülür. Orada en basit koşullarda büyür – güvenli ve emniyetli, ancak ailesinden uzakta. Beş yaşında Lihtenştayn’a döndüğünde, yabancı bir ülkede yaşamaya başlar. Dile aşina değildir. Çevresi yabancıdır. Avrupa’nın en zengin ülkelerinden birinde hissedilen yoksulluk. Ait olmama duygusu sürekli bir yoldaş haline gelir.

Çocukluk – zorluklar, dışlanma ve iç kargaşa ile karakterize edilir.
Metin okulda ve çevresinde yabancılaşmış hissediyor, ait değil – farklı konuştuğu, farklı hareket ettiği, uyum sağlayamadığı için dışlanıyor. Sık sık endişeleriyle baş başa bırakılıyor. Evdeki baskı da daha az sert değil: kendileri de zor bir çocukluk geçirmiş olan ebeveynleri bunalmış durumda. Sevgi nadiren gösterilir, ancak disiplin daha sık ve genellikle acı verici şekillerde uygulanır.

Ama Metin’in içinde bir dürtü var.
Hayal gücüne kaçar. Diğer çocuklar çizgi roman okurken Metin, Bruce Lee ve Jackie Chan filmlerini tekrar tekrar ödünç aldı ve sayısız kez izledi. Bu film kahramanları onun akıl hocaları, yol göstericileri oldu. Onları sadece dövüşçü olarak görmüyor – zorluklara rağmen sebat eden rol modelleri olarak görüyor. Onlar tam olarak onun hissetmek istediği şeyi somutlaştırıyor: kontrol, odaklanma, saygınlık.

Dönüm noktası bir gecede değil, bir rüyada geldi.
Metin, kendisine çok katı gelen karate eğitiminin zor bir döneminin ortasında, bir gece rüyasında Bruce Lee’yi gördü. Rüya doğaüstü bir görüntüden ziyade binlerce dakikalık bir filmin, kimlik oluşturucu özlemlerin ve iç çalkantıların ürünüydü. Bruce Lee ona seslenir: “Buradan çıkmalısın.” Bu, yolunun karatenin dar biçiminde değil, daha özgür, daha güçlü bir ifade biçiminde yattığının sembolik olarak farkına varmasıydı.

Babası Metin’in farklı dövüşme isteğini fark eder ve onu yeni bir antrenöre götürür.
Yarı Hırvat, yarı Fransız bir kickboks antrenörü olan Christian Bazdaric onun akıl hocası olur. Onu sadece teknik olarak cesaretlendirmekle kalmayan, aynı zamanda bir insan olarak da destekleyen bir adam. Metin sonunda her zaman istediği şekilde antrenman yapabilecektir. İki yıl sonra dünya şampiyonu olur.

Sadece sportif değil, varoluşsal bir başarı.
Metin, en iyi önkoşullara sahip olmayan, zor bir geçmişten gelen bir çocuğun azim, disiplin ve yürekle zirveye ulaşabileceğini hem kendisine hem de dünyaya kanıtlıyor. Bu unvan sadece bir ödül değil, Metin’in içsel mücadelesine bir övgüdür.

Lihtenştayn – yabancı bir ülkeden bir eve.

Metin uzun yıllar boyunca Lihtenştayn’da kendini bir yabancı gibi hissetti. Ancak başarıları, spora olan bağlılığı ve adanmışlığı sayesinde işler tersine dönmeye başladı. Tanınırlığı artıyor. Ve nihayet sembolik an geldi: Metin’in dövüş sanatları etkinliklerinden birinde, Lihtenştayn Prensliği’nin Herediter Prensi Alois, Lihtenştayn’a yaptığı hizmetler ve dünya şampiyonluğu unvanlarıyla Lihtenştayn’ı uluslararası alanda temsil ettiği için ona şahsen bir ödül verdi. Bu an her şeyi değiştirdi. O günden sonra Metin kendini sadece bir dövüşçü gibi değil, aynı zamanda Lihtenştayn’ın bir evladı gibi hissetti.

Ve yine de: kökleri Türkiye’nin derinliklerine uzanıyor. Hayatının ilk yıllarını geçirdiği, ana dilinin konuşulduğu ve insanların onu kendilerinden biri olarak gördüğü yer. Lihtenştayn için mücadele ederken bile tribünlerden onu gurur ve dayanışmayla alkışlayanlar genellikle Türk sesleriydi. Metin için net olan bir şey vardı: ev ya hep ya hiç değildir. Ev büyüyebilir.

Köklerinden vazgeçmeden Lihtenştayn’da bir yuva buldu. Lihtenştaynlı kimliğinin yanı sıra Türk kökleriyle de gurur duyuyor. İki kültür, iki kalp – kendinizi kaybetmeden de varabileceğinizi gösteren bir savaşçıda birleşti. Her ikisi de olabilirsiniz: kendi kökenlerinize bağlı ve gelecek olana açık.

Dövüş sanata dönüşür – ve sanat da budoya7.
Ama Metin daha da ileri gidiyor. O sadece bir dövüşçü değil, bir arayışçı. Japonya’ya seyahat ederek Kyoto’dan Okinawa’ya, kılıçtan silahsız tekniklere kadar geleneksel dövüş sanatlarının kökleriyle karşılaşır. Efsanevi samuray Miyamoto Musashi’den ilham alan ve asırlık okulların ruhuyla dolan Metin, kendi sistemini geliştirmeye başlar: Budo7 – Budokan Sistemi.
Bugün genellikle şu şekilde kısaltılır budo7 aradı:

Budo7 – Yaşam Yolu

Metin Kayar’ın eşsiz deneyimi, 16 kez dünya şampiyonu olarak çok yönlülüğü ve geleneksel Japon dövüş sanatlarına olan derin saygısı budo7 dayalı bir sistemdir. en önemli yedi Japon disiplini Disiplinler:
Kendo, Ken-Jutsu, Kobu-Jutsu, Karate, Goshin-Jutsu, Aiki-Jutsu ve Ju-Jutsu.

Ama budo7 kanıtlanmış tekniklerin bir koleksiyonundan daha fazlasıdır – bu bir yaşayan, açık yolsürekli gelişmektedir.
Fikir merkezdedir, dünyadaki her dövüş sanatından anlamlı, etkili ve sistemin değerleriyle uyumlu olanı entegre etmek. Dogma değil, gelişim. Ayrıştırma değil, bütünleştirme.

Bu yedi sanatın her biri bir iç çizgiyi – tekniğin ötesine geçen ilkeleri – sembolize eder:
Nezaket, duruş, farkındalık, denge, öğrenmeye isteklilik, zamanlama, mevcudiyet.
Bu çizgiler bedeni, zihni ve kalbi birbirine bağlar ve şu sistemin temelini oluşturur geleneği korurona boyun eğmeden ve yenilikçiliği mümkün kılarköklerini unutmadan.

budo7 katı değil, uyanıktır.
Kapalı değil, ama dövüş sanatlarını gerçek bir yol yapan her şeye açık: İçe ve ileriye doğru bir yol.

Bugün Metin Kayar bir dünya şampiyonundan çok daha fazlası.
O bir öğretmen, sistem kurucusu, akıl hocası ve beş disiplinde 16 kez dünya şampiyonu: karate kumitede altı kez dünya şampiyonu, kenjutsu’da üç kez dünya şampiyonu, kobudo’da iki kez, karate formlarında iki kez ve kickboksta üç kez. Onun hikayesi kendini zayıf hisseden herkes için bir ilham kaynağıdır. Şunu gösteriyor: En iyi ön koşullarla başlamak zorunda değilsiniz – ama yanan bir kalp, net bir hedef ve kendi yolunuzda gitme cesaretiyle.